مقاله

وکینگ: اینحالت در هنگام غذا خوردن رخ داده و بیمار بطور ناگهانی با آسپیراسیون لقمه غذا ، مسیر راه هوائیش کاملاً مسدود میشود. تشخیص اینحالت اگرچه مشکل نیست اما اگر به علائم بیمار دقت نکنید براحتی بیمار از دست میرود. علائم بیمار عبارتند از: بیمار کاملاً ساکت است و هیچ صدائی نمیتواند از خود بیرون دهد، بیقرار شده و شورع به تقلا میکند،  اشاره به دهان که همراه اضطراب و ترس فراوان است ، قیافه بیمار نیز بیمناک است. حرکات شدید قفسه سینه بدون تهویه و تبادل هوا مشهود است. اگر به علائم بیمار توجه نشود، بیمار اگرسیو شده و به تقلای شدیدی دچار میشود و در نهایت سیانوزه شده و هوشیاری از بین رفته و میافتد. درمان در همان محل ، رستوران یا منزل بایستی سریعاً انجام شود. درمان قطعی آن مانور هایملیش است. در این مانور بایستی در پشت بیمار قرار گرفت و با دو دست که از ناحیه مچ بهم وصل شده اند، فشاری سریع و ناگهانی به ناحیه زیر جناغ بیمار وارد نمائید. اگر بیمار بر زمین افتاده بود نیز میتوان با فشار دو دست مشت شده به زیر جناغ ، جسم خارجی را با فشار هوائی باقی مانده در ریه خارج نمود. مسلم است که در کودکان این فشار با دقت و شدت کمتر صورت گیرد.

نحوه انجام مانور را میتوانید با کلیک به این آیکون ببینید:

 

2- اختلال راه هوائی:  شایعترین علامت اختلال راه هوائی استریدور است که میتواند دمی یا بازدمی باشد. برخلاف انسداد کامل ، براحتی نمیتوان انسداد نسبی را تشخیص داد و دید بالینی مناسب و استفاده از اقدامات تشخیص کمک کننده خواهد بود. در صورتیکه انسداد در هیپوفارنکس باشد ، استریدور دمی است اما در ضایعات تراشه ، استریدور هم دمی و هم بازدمی است. تغییر وضعیت بدن بخصوص سر در بهبود راه هوائی کمک کننده است و لذا در صورتیکه مشکل ستون فقرات وجود نداشته باشد میتوان سر بیمار را هیپراکستنت نمود. بیمار نیز بطور غریزی وضعیتی میگیرد که برای باز شدن راه هوائی مفید است ، سر خود را بالا برده و فک تحتانی را پائین نگه داشته و اندکی بقدام خم میشود. اگر بیمار هوشیار نیست باید وضعیت مناسب سر را برای او ایجاد کرد. اگر احتمال آسپیراسیون وجود دارد ابتدا بیمار را لترال کنید و هرگونه مواد غذایی، اجسام خارجی و دندان را از دهان بیمار خارج کنید و ساکشن انجام دهید. همیشه اصل بر این است که اگر کنترااندیکاسونی وجود نداشته باشد ، بهتر است بیمار اینتوبه شود اما اگر وسایلی در دسترس ندارید تنفس دهان بدهان یا به بینی میتواند تا چندین ساعت بیمار را نگهدارد اما اگر مسیر بسته باشد چاره ای بجز کریکوتیروتومی و یا سوراخ کردن فضای بینی غضروف حنجره و کریکوئید و جود ندارد.  در کریکوتیروتومی برش اول عمودی و در خط وسط باشد چون عروق خونی کمی در خط وسط وجود دارد. مستقیم بر روی غشا رفته و بر روی آن برش عرضی داده و با دسته بیستوری یا هر وسیله بلانتی وارد راه هوائی شوید. ساکشن و رد کردن لوله تراشه مناسب نهایت کار است. پس ار اطمینان از حفظ راه هوائی بیمار را به اتاق عمل برده و تراک الکتیو انجام دهید.

 

3- اپیگلوتیت:  التهاب اپیگلوت و چین های آری اپیگلوتیک و کلاً سوپراگلوت را اپیگلوتیت گویند اما نام صحیح تر آن سوپراگلوتیت است. عامل بیماری باکتری هموفیلوس آنفولانزای تیپ B است. علائم بیماری بسیار سریع پیشرفت کرده و در عرض چند ساعت به انسداد راه هوائی میرسد. علائم با گلودرد و ضعف و بیحالی شبیه عفونت راه هوائی فوقانی شروع شده اما سیر آن سریع است. بیمار دچار دیسفاژی و درولینگ و دیسترس تنفسی میشود. در بدو ورود بیقرار و دارای دیسترس است و سر را بالا گرفته و عطش هوا واضح است. علامت افتراق دهنده آن از کروپ ، وجود دیسفاژی و سیر سریع آن و عدم وجود سرفه های بارکینک کروپی است. معاینه با آبسلانگ بسیار خطرناک است زیرا با اسپاسم حنجره ، انسداد نسبی را کامل میکند. در صورتیکه گرافی لترال گردن داشته باشیم ، ادم شدید اپیگلوت و نمای شبیه انگشت شست بوضوح دیده میشود. اولین قدم درمانی اینتوباسیون نازال و یا اورال و در صورتیکه امکان آن وجود نداشت تراکئوتومی لازم میشود. بیمار حتماً به آی سی یو منتقل شود و معمولاً پس از 48 ساعت لیک هوا از اطراف لوله رخ داده و در آنزمان میتوان لوله تراشه را خارج نمود. تمامی اقدامات درمانی بایستی در اتاق عمل و با دقت صورت گیرد و بیمار نبایستی مضطرب شود.  همزمان با برقرای راه هوائی از داروی تزریقی سفورکسیم و یا از سفالوسپورین های نسل سوم مثل سفتریاکسون میتوان استفاده نمود. در بالغین شدت علائم مانند اطفال نیست و نیاز به اینتوبه کردن نمیباشد اما بستری در آی سی یو ضروری است. عارضه اپیگلوتیت بالغین آبسه اپیگلوت است.